Silnik prądu stałego składa się z dwóch głównych mechanizmów: stojana i wirnika. Pierścieniowy żelazny rdzeń wraz z uzwojeniami nośnymi i cewkami tworzą wirnik. Obracanie się żelaznego rdzenia w polu magnetycznym powoduje, że cewki wytwarzają napięcie, generując w ten sposób prądy wirowe. Prąd wirowy to strata magnetyczna, gdy silnik prądu stałego traci moc z powodu przepływu prądu wirowego, nazywa się to stratą prądu wirowego.
Różne czynniki wpływają na wielkość strat mocy spowodowanych przepływem prądów wirowych, w tym grubość materiału magnetycznego, częstotliwość indukowanej siły elektromotorycznej i gęstość strumienia magnetycznego. Opór elektryczny materiału przepływającego przez prąd wpływa na powstawanie prądów wirowych. Na przykład, gdy pole przekroju poprzecznego metalu maleje, powoduje to spadek prądów wirowych. Dlatego materiał musi być cieńszy, aby zminimalizować pole przekroju poprzecznego i zmniejszyć ilość prądów wirowych i strat.
Redukcja prądów wirowych jest głównym powodem zastosowania kilku cienkich blach żelaznych lub blach w rdzeniu twornika, cieńsze blachy służą do wytworzenia większej rezystancji, co skutkuje mniejszymi prądami wirowymi, co zapewnia większe straty prądów wirowych. Mały, każdy pojedynczy kawałek żelaza nazywa się laminacją. Materiałem laminowania silnika jest stal elektrotechniczna, stal krzemowa, zwana także stalą elektrotechniczną, która jest stalą dodaną z krzemem. Dodanie krzemu może ułatwić penetrację pola magnetycznego, zwiększyć jego opór i zmniejszyć utratę histerezy stali. Stal krzemowa jest niezbędna dla pól elektromagnetycznych. Mniej zastosowań elektrycznych, takich jak stojany/wirniki silników i transformatory.
Krzem w stali krzemowej pomaga zmniejszyć korozję, ale głównym powodem dodawania krzemu jest zmniejszenie histerezy stali, czyli opóźnienia czasowego między momentem, w którym pole magnetyczne jest tworzone lub przyłączane do stali, a polem magnetycznym. Dodatek krzemu sprawia, że stal jest bardziej wydajna i szybsza w generowaniu i utrzymywaniu pól magnetycznych, co oznacza, że stal krzemowa zwiększa wydajność każdego urządzenia, które wykorzystuje stal jako materiał rdzenia magnetycznego. Tłoczenie metali to proces wytwarzania laminatów silnikowych do różnych zastosowań. Tłoczenie metali może zapewnić klientom szeroki zakres możliwości dostosowywania, a formy i materiały można projektować zgodnie ze specyfikacjami klienta.
Tłoczenie silnika to rodzaj tłoczenia metalu, który po raz pierwszy zastosowano w rowerach produkowanych masowo w latach 80. XIX wieku. Tłoczenie zastąpiło produkcję części kuciem matrycowym i obróbką skrawaniem, co znacznie obniżyło koszt części. Chociaż tłoczone części nie są tak mocne jak odkuwki matrycowe, mają wystarczającą jakość do masowej produkcji.
Import tłoczonych części rowerowych z Niemiec do Stanów Zjednoczonych rozpoczął się w 1890 roku, a następnie amerykańskie firmy zaczęły oferować maszyny do tłoczenia na zamówienie przez amerykańskich konstruktorów obrabiarek, a kilku producentów samochodów zaczęło używać tłoczonych części przed firmą motoryzacyjną Forda.
Tłoczenie metali to proces formowania na zimno, który wykorzystuje matryce i stemple do wykrawania blachy w różne kształty. Płaski arkusz metalu, często nazywany wykrojem, jest wprowadzany do stempla, który wykorzystuje narzędzia lub matryce do przekształcania metalu w nowe kształty. Kształt. Materiał do wykrawania jest umieszczany między sekcjami matrycy, gdzie nacisk jest używany do kształtowania i cięcia materiału do ostatecznej formy wymaganej dla produktu lub komponentu.
Każda stacja w narzędziu wykonuje inne cięcie, dziurkowanie lub gięcie, gdy metalowa taśma przechodzi przez progresywny stempel, płynnie odwijając się ze zwoju, a proces każdej kolejnej stacji dodaje pracę poprzedniej stacji. , tworząc w ten sposób kompletną część. Inwestycja w stałe matryce stalowe wiąże się z pewnymi kosztami początkowymi, ale można osiągnąć znaczne oszczędności, zwiększając wydajność i szybkość produkcji, a także łącząc wiele operacji formowania w jednej maszynie. Wysoka odporność na uderzenia i siły ścierne.
Tłoczenie, znane również jako prasowanie, może być wykonywane w połączeniu z innymi procesami formowania metalu i może składać się z jednego lub więcej z szeregu bardziej specyficznych procesów lub technik, takich jak tłoczenie, wykrawanie, wytłaczanie, wytłaczanie, gięcie, kołnierze i laminowanie.
Matryca służy do cięcia metalu w różne kształty, a wykrawanie ma miejsce, gdy stempel wchodzi do matrycy w celu usunięcia kawałka złomu, pozostawiając otwór w przedmiocie obrabianym. Z drugiej strony wykrawanie usuwa przedmiot obrabiany z głównego materiału, a usunięta część metalowa jest nowym przedmiotem obrabianym lub półwyrobem.
Wytłaczanie tworzy wypukłe lub wklęsłe wzory z blachy poprzez wciśnięcie wykroju na matrycę zawierającą pożądany kształt lub przez podanie wykroju materiału do matrycy rolkowej. Stemplowanie to technika gięcia, w której obrabiany przedmiot jest dziurkowany poprzez umieszczenie go między matrycą a stemplem lub prasą, seria działań, które powodują, że końcówka stempla przebija metal i tworzy nowy kształt. Gięcie to sposób formowania metalu w pożądany kształt, taki jak profil l, u lub v, a zginanie zwykle odbywa się wokół jednej osi. Kołnierz to proces wprowadzania kielicha lub kołnierza do metalowego przedmiotu obrabianego za pomocą matrycy, prasy lub specjalistycznych maszyn do wyginania.
Maszyny do tłoczenia metalu nie tylko wykrawają, ale odlewają, tną, stemplują i formują blachę, a maszyny mogą tworzyć bardzo dokładne i powtarzalne kształty poprzez programowanie lub komputerowe sterowanie numeryczne (CNC), obróbkę elektroerozyjną (EDM) i projektowanie wspomagane komputerowo (CAD) zapewnia dokładność.